Skip to main content

Etiket: kurumsal dönüşüm

Yetenek Denince Aklına Sadece Tecrübe Gelmesin! Potansiyel de Bir Yetidir

İşe alım süreçlerinde masaya konan CV’ler çoğu zaman sayılarla, unvanlarla ve iş tecrübeleriyle doludur. Yıllar, projeler, şirket isimleri… Her şey görünürde oldukça “ölçülebilir”dir. Fakat tek bir şey çoğunlukla gözden kaçar: potansiyel.

Bugün yetenek yönetiminde en büyük yanılgılardan biri, yalnızca geçmiş performansa odaklanmak. Oysa tecrübe, geçmişin aynasıdır; potansiyel ise geleceğin kapısı.

Tecrübenin Çekiciliği

Tecrübe, iş dünyasında her zaman güven verir. Çünkü somuttur:

  • “10 yıl bu sektörde çalıştı”
  • “X şirketinde yöneticilik yaptı”
  • “100 kişilik ekip yönetti”

Bu tür bilgiler, risk almak istemeyen kurumlar için adeta sigorta gibidir. Ancak tecrübenin cazibesi, bazen kurumları geleceğe hazırlamak yerine geçmişin başarılarına kilitleyebilir. Deneyimli bir çalışanın, yeni dinamiklere uyum sağlama kapasitesi düşükse, geçmişteki tüm başarılar bugünün hızla değişen iş dünyasında anlamını yitirebilir.

Potansiyelin Sessiz Gücü

Potansiyel, çoğu zaman CV’de yazmaz; görüşmelerde küçük ipuçlarıyla kendini belli eder. Meraklı sorular, hızlı öğrenme refleksi, farklı durumlarda çözüm üretebilme kabiliyeti… Bunlar, bir adayın gelecekte sergileyebileceği performansın sinyalleridir.

Bugün kurumların ihtiyacı sadece “şu an hazır” kişiler değil; aynı zamanda öğrenmeye, dönüşmeye ve büyümeye açık çalışanlardır. Çünkü iş dünyasının gerçekleri çok hızlı değişiyor:

  • 10 yıl önce olmayan meslekler bugün en çok aranan pozisyonlar arasında.
  • Teknolojik dönüşüm, çalışanlardan sürekli yeni beceriler talep ediyor.
  • Liderlik artık otoriteyle değil, esneklik ve empatiyle tanımlanıyor.

Bu noktada potansiyeli yüksek bir çalışan, yalnızca mevcut işi yapmakla kalmaz; aynı zamanda şirketi geleceğe taşır.

İstatistikler Ne Diyor?

  • McKinsey araştırmasına göre, potansiyel odaklı işe alımların uzun vadede şirkete bağlılık oranı, yalnızca deneyim odaklı işe alımlara göre %25 daha yüksek.
  • Deloitte’un 2023 raporu, yüksek potansiyelli çalışanların kurum içinde kritik rolleri doldurma süresini %30 oranında kısalttığını gösteriyor.
  • Gallup verilerine göre, gelişim fırsatı verilen çalışanların şirkete bağlılığı %70 oranında artıyor.

Yani potansiyel sadece “gelecek vaat eden bir ihtimal” değil; aynı zamanda veriye dayalı bir yatırım.

Tecrübe ve Potansiyeli Dengede Tutmak

Buradaki kritik nokta, potansiyel ve tecrübeyi birbirine rakip değil, tamamlayıcı görmek. Bir kurumu geleceğe taşıyan yapı, bu ikisinin dengeli kombinasyonundan oluşur.

  • Tecrübe güvenlik sağlar, riskleri azaltır.
  • Potansiyel inovasyonu destekler, yenilik getirir.

Doğru strateji hem deneyimli çalışanları hem de yüksek potansiyelli genç yetenekleri aynı ekosistemde buluşturmaktır.

Potansiyeli Nasıl Ölçeriz?

“Peki, potansiyel soyut bir kavramsa, nasıl ölçülecek?” diye düşünebilirsiniz. İş dünyasında bunun için çeşitli yöntemler var:

  1. Davranışsal Mülakatlar: Sadece geçmişte ne yaptığını değil, gelecekte olası bir durumda nasıl davranacağını anlamaya odaklanır.
  2. Simülasyonlar ve Vaka Çalışmaları: Adayın problem çözme ve karar alma biçimini ortaya koyar.
  3. Öğrenme Çevikliği Testleri: Yeni bir bilgiyi ne kadar hızlı özümsediğini ölçer.
  4. Geri Bildirim Kültürü: Potansiyel sadece işe alımda değil, içeride çalışanların gelişim sürecinde de gözlemlenir.

Potansiyelin Kuruma Katkısı

Potansiyeli yüksek çalışanlar, genellikle “oyunu değiştiren” kişilerdir. Yeni fikirler getirir, mevcut yöntemleri sorgular ve ekipleri daha ileriye taşır. Bir bakıma kurum içinde geleceğin lider adaylarıdır.

Ayrıca yüksek potansiyelli çalışanlar, kurumsal dönüşüm süreçlerinde kritik roller üstlenir. Kriz anlarında esneklikleriyle ön plana çıkar, belirsizlik karşısında cesaret gösterebilirler.

Liderler İçin Denge Oyunu

İnsan kaynakları profesyonelleri ve üst düzey yöneticiler için asıl mesele, “tecrübe mi, potansiyel mi?” sorusuna tek taraflı yanıt vermek değildir. Çünkü iş dünyasında her iki unsur da vazgeçilmezdir.

Doğru soru şudur:

  • “Hangi pozisyonda tecrübe daha kritik?”
  • “Hangi rolde potansiyel öne çıkmalı?”

Örneğin, yüksek riskli operasyonel işlerde deneyim önceliklidir. Ancak yenilikçi ürün geliştirme, dijital dönüşüm veya yaratıcı projelerde potansiyel daha belirleyici olabilir.

Geçmişin Gücü + Geleceğin Işığı

İşe alım ve yetenek yönetiminde yalnızca tecrübeye bakmak, geriye dönük bir yatırım yapmaktır. Sadece potansiyeli görmek ise, henüz somutlaşmamış bir ihtimale güvenmek. Kurumların ihtiyacı, geçmişin gücü ile geleceğin ışığını aynı potada eritmek.

Unutmayalım: Tecrübe kurumları bugüne taşır, potansiyel ise yarına hazırlar. İkisini birlikte görebilen şirketler, değişen iş dünyasında fark yaratır.

Sizin kurumunuzda “geleceğin liderleri” kimler olabilir? CV’de yazmayan potansiyeli fark edebiliyor musunuz?

İletişim Hataları ve Önyargıların Gölgesinde: Şirket İçi Etkileşimlerde Bilinçli Farkındalık

Bir kurumsal e-posta düşünün:
“Konuya açıklık getirir misin?”
Nötr mü? Olabilir.
Pasif-agresif mi? Belki.
Sadece detay isteyen sade bir talep mi? Bazen evet. Ama diğer tarafta bu cümle, “Yetersiz mi buldu?” sorusunu tetikliyorsa, burada yalnızca kelimeler değil, algılar da konuşuyor demektir.

İşte kurum içi iletişim bu kadar hassas bir zeminde ilerliyor. Hepimiz aynı dili konuşuyoruz ama aynı anlamı yüklemiyoruz. Çünkü sadece kelimeler değil, geçmiş deneyimler, kişisel varsayımlar, günün ruh hali ve tabii ki önyargılar da işin içinde.

İletişim hataları, önyargılarla birleştiğinde, yalnızca yanlış anlaşılmaları değil, duygusal kopuklukları da beraberinde getirir. Üstelik çoğu zaman kimse bunu dile getirmez. Çünkü görünmeyen yaralar, fark edilmediğinde çok uzun süre kurum kültürünün bir parçası haline gelir.

Küçük Anlar, Büyük Kopuşlar 

Bir toplantıda sözü kesilen bir çalışan, ileride fikrini paylaşmamayı seçebilir.
Yöneticisinin bakışını “sert” bulan bir çalışan, geri bildirimi kişisel algılayabilir.
Sürekli araya giren bir takım arkadaşı, başkalarının görünmezliğini pekiştirebilir.

Bunlar tekil olaylar gibi görünse de, birikerek kültürel yapıyı şekillendirir. Zamanla çalışanlar “anlaşılmadığını”, “dinlenmediğini” veya “değer görmediğini” hissettiklerinde yalnızca sessizleşmezler; bağlılıkları da sarsılır.

İşte bu noktada bilinçli farkındalık, yalnızca bireysel bir yetkinlik değil; kurumsal bir gereklilik haline gelir.

Önyargılar: Kararlarımızın Sessiz Gölgesi

İş arkadaşlarımıza, yöneticilerimize ya da ekip üyelerimize dair fark etmeden geliştirdiğimiz ön kabuller, kararlarımızı şekillendirir.
“Yeni nesil çok sabırsız.”
“X departmanı zaten hep dağınık çalışır.”
“Bu tür görevler erkek çalışanlara daha uygun.”
gibi cümleleri yüksek sesle kurmuyor olabiliriz ama zihinlerimizde yankıları çoktan yer etmiştir.

Ve bu önyargılar, çoğu zaman yetenekli bir çalışanın potansiyelini törpüler, yenilikçi bir fikri gölgede bırakır, adil olmayan görev dağılımlarına neden olur.

“İyi Niyet” Tek Başına Yeterli Değil

Birçok kurum, iletişim sorunlarını iyi niyetle açıklamaya çalışır. “Yanlış anlaşıldım”, “Öyle demek istemedim” gibi savunmalar sık duyulur. Ama farkında olmadan yapılan tekrar eden hatalar, iyi niyetin ötesinde bir dönüşüm ihtiyacını işaret eder.

Gerçek çözüm, empatiyle birlikte gelişen farkındalık pratikleri oluşturmaktır.

  • Duyduğum şey mi beni etkiledi, yoksa duyduğumu sandığım şey mi?
  • Bu davranışın altında bir önyargım mı var?
  • Acaba bu yorumu farklı bir tonda yapabilir miydim?

Bu soruların cevabını verebilmek; bireysel ilişkilerden kurum kültürüne kadar birçok süreci iyileştirme potansiyeli taşır.

Nereden Başlamalıyız? Küçük Ama Dönüştürücü Adımlar

  • Toplantı başlarında “duygu check-in” yapılması, takımın ruh halini anlamayı kolaylaştırır.
  •  E-postalarda, yorumların sertliğini azaltmak için daha açık ifadeler tercih edilebilir. (“Bu yanlış olmuş” yerine “Şu kısmı biraz daha netleştirebilir miyiz?” gibi.)
  • Performans görüşmelerinde sadece iş hedefleri değil, iletişim alışkanlıkları da ele alınmalıdır. 
  • Eğitimler, sadece yöneticilere değil, tüm ekibe açık olmalıdır. Çünkü herkesin katkısı, dönüşümün anahtarıdır.

İletişim hatalarının çoğu, kötü niyetten değil; farkında olmamaktan kaynaklanır. Önyargılar da genellikle savunma mekanizmasıdır. Ama bir kurum, bunları görmezden gelmek yerine anlamaya çalışırsa, sadece iş verimliliğini değil, insani bağlarını da güçlendirir.